§ Podróż poślubna

wtorek, października 29, 2019

Już w trakcie przygotowań weselnych Państwo Młodzi myślą o tym, gdzie jako świeżo upieczeni małżonkowie spędzą swój miesiąc miodowy. Pięciogwiazdkowy hotel, wyżywienie all inclusive, pokój z widokiem na morze – zamiast tego pluskwy, skąpe i niesmaczne obiadokolacje oraz widok na trzydziestopiętrowe wieżowce. Niestety, czasem takie sytuacje się zdarzają. Czy możemy reklamować wykupioną wycieczkę? Kto w tej sytuacji będzie odpowiedzialny za niedogodności, które nas spotkały? Czy ktoś zapłaci za nasze zszargane nerwy?

Tak, w takich sytuacjach mamy określone prawa. Szczegółowe regulacje na ten temat znajdują się w prawie UE[1] oraz w polskiej ustawie o imprezach turystycznych i powiązanych usługach turystycznych[2]. Nie dotyczy ona jednak wszystkich organizowanych wycieczek turystycznych. Ustawa ta przewiduje wprost przypadki, w których jej regulacje nie zajdą jednak zastosowania[3]. Chodzi m.in. o sytuację, w której imprezy turystyczne są oferowane i realizowane okazjonalnie, na zasadach niezarobkowych i wyłącznie ograniczonej grupie podróżnych (np. dla wyłącznie dla członków danego klubu szachowego). Dodatkowo spod działania ustawy wykluczone są także imprezy turystyczne trwające krócej niż 24 godziny (np. całodniowa wycieczka z Łodzi do Warszawy), chyba że obejmują nocleg. Z pewnością ani pierwszy, ani drugi rodzaj wycieczek nie będzie odnosił się do naszej oferty podróży (poślubnej) wykupionej w jednym z biur podróży, w tej sytuacji przepisy ustawy znajdą więc zastosowanie 😉

Usługa turystyczna a impreza turystyczna

Są to dwa różne pojęcia definiowane w ustawie. Za usługę turystyczną uważa się:

a) przewóz pasażerów,

b) zakwaterowanie w celach innych niż pobytowe, które nie jest nieodłącznym elementem przewozu pasażerów,

c) wynajem pojazdów samochodowych lub innych pojazdów silnikowych,

d) inną usługę świadczoną podróżnym, która nie stanowi integralnej części usług wskazanych w lit. a-c;

Pojęcie imprezy turystycznej jest już nieco bardziej skomplikowane – myślę, że tylko na jego temat można napisać całkiem obszerny artykuł 😉 Najogólniej rzecz ujmując przez to pojęcie należy rozumieć połączenie co najmniej dwóch różnych rodzajów usług turystycznych na potrzeby tej samej podróży lub wakacji. Wynika z tego w sposób jednoznaczny, że aby mówić o imprezie turystycznej musimy mieć do czynienia z dwoma różnymi usługami, np. zapewnieniem przez biuro podróży transportu i noclegu.

! Aktualna definicja ustawowa imprezy turystycznej mówi o dwóch różnych rodzajach usług, a nie dwóch usługach – impreza turystyczna nie powstanie więc np. w przypadku zakupu w jednym biurze podróży biletu lotniczego i pociągowego na potrzeby tej samej podróży.

Jeszcze jednym istotnym pojęciem jest pojęcie organizatora turystyki. Co do zasady jest to taki podmiot, który tworzy i sprzedaje lub też oferuje do sprzedaży imprezy turystyczne.

Odpowiedzialność organizatora turystyki

Zgodnie z art. 48 ust. 1 organizator turystyki ponosi odpowiedzialność za wykonanie usług turystycznych objętych umową o udział w imprezie turystycznej, bez względu na to, czy usługi te mają być wykonane przez organizatora turystyki, czy przez innych dostawców usług turystycznych.

Co to oznacza w praktyce? Na przykład to, że biuro podróży nie musi być właścicielem hotelu, aby odpowiadać za wszelkie napotkane przez Was w tym miejscu niedogodności, albo to, że jeśli biuro X organizuje dla Was wycieczkę w miejscu pobytu za pośrednictwem firmy Y, to macie prawo zwracać się z ewentualną reklamacją bezpośrednio do biura X.

Jakie ciążą na Was obowiązki?

Przede wszystkim musicie niezwłocznie zawiadomić biuro podróży o wszelkich niezgodnościach, które są niezgodne z zwartą umową. Powinno to nastąpić w miarę możliwości w czasie trwania Waszej wycieczki. Jeśli biuro otrzyma od Was taką informację to jest zobowiązane usunąć tę niezgodność (np. przenieść Was do innego obiektu noclegowego), chyba że jest to niemożliwe, albo wiąże się z kosztami, które są niewspółmiernie wysokie w stosunku do zakresu niezgodności i wartości usług turystycznych, których dotyczą. W tej sytuacji przysługują Wam inne prawa – możecie bowiem żądać od niego zapłaty odszkodowania czy zadośćuczynienia.

Co zrobić, jeśli biuro nie reaguje na nasze skargi?

Jeśli biuro nie usunie obiektywnie występujących niezgodności w rozsądnym terminie wyznaczonym przez Was, macie prawo dokonać tego sami i wystąpić o zwrot poniesionych, niezbędnych wydatków. Jeśli więc biuro podróży nie dąży do tego, aby w rozsądnym terminie zakwaterować Was w innym obiekcie pomimo stwierdzonych niezgodności, możecie to zrobić we własnym zakresie a następnie żądać od biura zwrotu poniesionych kosztów. Rozsądny termin może być interpretowany bardzo szeroko – z pewnością sytuacja będzie wyglądać inaczej, jeśli znajdujemy się w na wakacjach poza wysokim sezonem, kiedy ilość dostępnych miejsc noclegowych będzie znacznie wyższa; zapewne znalezienie zakwaterowania w obiekcie o określonym standardzie w trakcie wysokiego sezonu może potrwać chwilę dłużej.

Pamiętajcie jednak, że jeśli zgodnie z Waszą umową mieliście być zakwaterowani w hotelu trzygwiazdkowym, zaś Wy z własnej inicjatywy zamiast zabookować noclegi w dostępnym w pobliżu hotelu trzygwiazdkowym spełniającym pierwotne oczekiwania postanowicie podwyższyć swój standard wakacji i przeniesiecie się do hotelu pięciogwiazdkowego oferującego znacznie wyższy standard niż ten, który wynikał z zapisów umownych, biuro ma prawo zwrócić Wam tyle, ile byście zapłacili za noclegi w dostępnym hotelu trzygwiazdkowym spełniającym kryteria zawarte w Waszej umowie.

! Podróżny nie jest zobowiązany do wyznaczenia terminu, jeżeli organizator odmówi usunięcia niezgodności lub gdy z okoliczności wynika, że niezgodność powinna być usunięta niezwłocznie.

Brak realizacji programu

Co równie istotne, jeśli w czasie trwania Waszego wakacyjnego pobytu organizator nie wykonuje przewidzianych w umowie usług stanowiących istotną część wyjazdu (np. zdecydowaliście się na wyjazd, w trakcie którego mieliście mieć zapewnione cowieczorne lekcje salsy) to jest zobowiązany do tego, aby bez dodatkowych kosztów zapewnić Wam świadczenie zastępcze (np. kurs innego latynoamerykańskiego tańca). Jeśli jakość świadczeń zastępczych jest niższa od jakości usługi określonej w programie wyjazdu, to przysługuje Wam obniżka ceny. Przysługuje Wam także prawo odrzucenia oferowanego świadczenia zastępczego, jeśli jest nieporównywalne z tym, które zostało uwzględnione w umowie (np. zamiast kursu tańca zaoferowano Wam warsztaty lepienia pierogów 😉) Jeżeli nie jest możliwe zaproponowanie świadczeń zastępczych lub podróżny je odrzuci zgodnie z ww. zasadami, wówczas podróżny jest uprawniony do uzyskania obniżenia ceny lub odszkodowania albo też zadośćuczynienia.

! W przypadku gdy niezgodność istotnie wpływa na realizację imprezy turystycznej, a organizator turystyki nie zdoła usunąć tej niezgodności w rozsądnym terminie wyznaczonym przez podróżnego, podróżny ma prawo do rozwiązania umowy o udział w imprezie turystycznej bez opłaty za jej rozwiązanie. W praktyce oznacza to, że np. jeśli Wasz standard noclegu znacząco odbiega od tego, który został przedstawiony przez biuro w umowie, zaś biuro twierdzi, że może Was przekwaterować, ale dopiero piątego z wszystkich siedmiu dni pobytu, to możecie zakończyć swój pobyt i niezwłocznie wrócić do kraju na koszt biura tym samym środkiem transportu, którym mieliście wracać zgodnie z zawartą umową. Oczywiście w takim przypadku przysługuje Wam także prawo do żądania odszkodowania lub zadośćuczynienia.

Obniżenie ceny

Podróżnemu przysługuje obniżka ceny za każdy okres, w trakcie którego stwierdzono niezgodność, chyba że jest konsekwencją wyłącznych działań lub zaniechań podróżnego[4]. Jeśli więc w trakcie pobytu wypijesz nieco za dużo napoi wyskokowych i trafisz na izbę wytrzeźwień – biuro nie będzie odpowiadać za to, że noc spędziłeś na niewygodnej pryczy, nie zaś w hotelowym łóżku.

Oprócz tego przysługuje Ci prawo do żądania odszkodowania lub zadośćuczynienia za poniesione szkody lub krzywdy, których doznałeś w wyniku niezgodności, chyba że organizator turystyki udowodni, że:

1) winę za niezgodność ponosi podróżny;

2) winę za niezgodność ponosi osoba trzecia, niezwiązana z wykonywaniem usług turystycznych objętych umową o udział w imprezie turystycznej, a niezgodności nie dało się przewidzieć lub uniknąć (np. wskutek awaryjnego zatrzymania pociągu przez jednego z pasażerów wycieczkowicze nie zdążyli przesiąść się na jedyne połączenie autobusowe dowożące turystów do kulminacyjnego punktu wycieczki)

3) niezgodność została spowodowana nieuniknionymi i nadzwyczajnymi okolicznościami (np. niemożność odbycia rejsu statkiem w związku z silnym sztormem).

Wypłata odszkodowania lub zadośćuczynienia przez biuro podróży powinna nastąpić niezwłocznie.

Jak widzisz, przysługuje Ci wiele praw! Mam jednak nadzieję, że nie będziesz musiał nigdy z nich korzystać 😉

[1] Zob. dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/23

[2] Ustawa z dnia 24 listopada 2017 r. (Dz.U. z 2017 r. poz. 2361)

[3] Art. 3 ww. ustawy.

[4] Art. 50 ww. ustawy.

0 Komentarze

§ Podatek od prezentów ślubnych

niedziela, października 06, 2019

prezent ślubny podatek od prezentów podatek ślub

Niezaprzeczalnie tradycją związaną ze wstąpieniem przez Młodą Parę w związek małżeński jest obdarowywanie Nowożeńców prezentami z okazji rozpoczęcia wspólnej drogi życia. Kwiaty, czekoladki, sprzęt AGD, pieniądze, a w przypadku hojnych gości nawet samochód czy mieszkanie – między innymi takie prezenty mogą otrzymać szczęśliwi Nowożeńcy.

W przypadku otrzymania bukietu pachnących róż czy bombonierki ulubionych pralin – fiskus nam niestraszny 😉, przy tych ostatnich z wymienionych podarunków intuicyjnie przychodzi nam na myśl słowo „podatek”. Często Młode Pary mają jednak największy problem z zakwalifikowaniem tych „pośrednich” podarunków, np. sprzętu AGD czy „finansowej” zawartości koperty.

Prezent = darowizna

Tak! Prezenty ślubne to w świetle prawa nic innego, jak darowizna. A z darowizną łączą się wszystkie konsekwencje podatkowe. Tak jak wspomniałam powyżej, w przypadku drobnych upominków nie należy obawiać się podatków, problem pojawia się jednak przy droższych prezentach czy po prostu większej sumie pieniędzy otrzymanej w kopercie.

Czy muszę zapłacić podatek?

To, czy będzie na Tobie ciążył obowiązek zapłacenia podatku z tytułu otrzymanego prezentu ślubnego zależy od dwóch kwestii:

wartości prezentu (albo sumy otrzymanych pieniędzy),
łączącego Ciebie i darczyńcę stopnia pokrewieństwa– istotny jest bowiem podział na tzw. grupy podatkowe.

Grupy podatkowe

Ustawa formułuje tzw. grupy podatkowe, do których przynależność jest zależna od stopnia pokrewieństwa lub powinowactwa nabywcy w stosunku do osoby, od której (w naszym przypadku) otrzymał prezent[1]. Zgodnie z art. 14 ustawy o podatku od spadków i darowizn[2] zaliczenie do grupy podatkowej następuje według osobistego stosunku nabywcy do osoby, od której lub po której zostały nabyte rzeczy i prawa majątkowe.

Istnieje prosta zasada– im dalsza rodzina (aż do osób, które nie są z nami spokrewnione) tym wysokość podatku jest większa, zaś kwota wolna od podatku mniejsza.

I grupa

Do I grupy podatkowej zalicza się:

małżonka,
zstępnych (dzieci, wnuki, prawnuki),
wstępnych (rodzice, dziadkowie, pradziadkowie),
rodzeństwo,
zięcia (męża córki) i synową (żonę syna),
teściów (tych Państwa chyba nie trzeba przedstawiać 😉),
ojczyma (mąż matki) i macochę (żonę ojca),
pasierba (dziecko żony/męża z innego związku),

Rodzicami oraz dziećmi w tym przypadku będą także osoby pozostające w stosunku przysposobienia (adoptowane) zarówno pełnego, jak i niepełnego – w tym przypadku także dzieci czy wnuki osoby przysposobionej będą zaliczone do I grupy podatkowej[3] (o przysposobieniu i jego rodzajach wspominałam tutaj).

Ciekawostka

Abstrahując od prezentów darowanych świeżo upieczonym małżonkom paradoksalne może okazać się to, że pomimo ustania małżeństwa krewni byłego małżonka będą nadal zaliczani do I grupy podatkowej, ponieważ pomiędzy małżonkiem a krewnymi drugiego małżonka nadal będzie trwać tzw. stosunek powinowactwa (zgodnie art. 61⁸ kodeksu rodzinnego i opiekuńczego[4]), tak więc „ex” teściowie, synowa, czy też zięć nadal będą zaliczani do I grupy podatkowej, natomiast były małżonek traci ten przywilej.

II grupa

Do drugiej grupy zalicza się:

zstępnych rodzeństwa (czyli siostrzeńców, bratanków i ich zstępnych),
rodzeństwo rodziców (nasze ciotki, wujów, stryjów i stryjenki),
małżonków rodzeństwa i rodzeństwo małżonków (szwagier, szwagierka),
małżonków rodzeństwa małżonków,
zstępnych (tj. dzieci, wnuki, prawnuki) i małżonków pasierbów,
małżonków innych zstępnych.

III grupa

Do grupy III ustawodawca zalicza pozostałe osoby, czyli dalszych krewnych (np. kuzynostwo) oraz osoby niespokrewnione (przyjaciół, szefa, czy kolegów z pracy).

Kwota wolna od podatku

Dobra informacja jest taka - nie od każdego prezentu będziesz musiał zapłacić podatek! Aby tego uniknąć, wartość otrzymanego prezentu nie może przekroczyć poniższych kwot:

1. 9.637,00 zł (w przypadku I grupy podatkowej),

2. 7.276,00 (w przypadku II grupy podatkowej),

3. 4.902, 00 ( w przypadku III grupy podatkowej).

Uwaga! Pod uwagę należy wziąć wszystkie otrzymane środki finansowe i prezenty w okresie 5 lat poprzedzających rok, w którym nastąpiło ostatnie podarowanie. Jeśli więc Twoja Ciocia rok przed ślubem przekazała Ci 4.500 zł na poczet organizacji wesela, zaś w ramach prezentu ślubnego otrzymałaś od niej robota planetarnego o wartości 4.000 zł – będziesz musiał zapłacić podatek.

Wysokość podatku

Jak już wyżej wskazałam, wysokość podatku zależna od wartości prezentu oraz od tego, do której grupy należy osoba, która Ci go podarowała. Bez obaw! Nie zapłacisz podatku od pełnej wartości prezentu, lecz jedynie od nadwyżki przekraczającej ww. limity. Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy[5] wygląda to w następujący sposób:

Kwoty nadwyżki w zł		Podatek wynosi
ponad	do	Podatek wynosi
1) od nabywców zaliczonych do I grupy podatkowej
	10 278	3%
10 278	20 556	308 zł 30 gr i 5% nadwyżki ponad 10 278 zł
20 556		822 zł 20 gr i 7% nadwyżki ponad 20 556 zł
2) od nabywców zaliczonych do II grupy podatkowej
	10 278	7%
10 278	20 556	719 zł 50 gr i 9% od nadwyżki ponad 10 278 zł
20 556		1644 zł 50 gr i 12% od nadwyżki ponad 20 556 zł
3) od nabywców zaliczonych do III grupy podatkowej
	10 278	12%
10 278	20 556	1233 zł 40 gr i 16% od nadwyżki ponad 10 278 zł
20 556		2877 zł 90 gr i 20% od nadwyżki ponad 20 556 zł

Jak zapłacić podatek?

W ciągu miesiąca od otrzymania prezentu (oczywiście tego, od którego zgodnie z ww. zasadami należy uiścić podatek) należy złożyć zeznanie podatkowe adresowane do właściwego naczelnika Urzędu Skarbowego. Aby tego dokonać należy wypełnić formularz SD-3, który znajdziecie tutaj. Podatek należy zapłacić w terminie 14 dni od dnia doręczenia decyzji Urzędu Skarbowego ustalającej wysokość podatku.

Obliczenie wysokości podatku

Jeśli chodzi o otrzymanie darowizny w formie pieniężnej sprawa obliczenia podatku jest oczywista, natomiast w kontekście prezentów rzeczowych ich wartość przyjmuje się w wysokości przez Was określonej, oczywiście o ile odpowiada według Urzędu Skarbowego wartości rynkowej tej rzeczy. Jeśli zaś nie określicie wartości otrzymanych rzeczy albo wartość ta nie odpowiada, według oceny naczelnika Urzędu Skarbowego wartości rynkowej, organ ten wezwie Was do jej określenia, podwyższenia lub obniżenia, w terminie nie krótszym niż 14 dni od dnia doręczenia wezwania, podając jednocześnie wartość według własnej, wstępnej oceny. Jeśli pomimo wezwania, nie określicie wartości lub podacie wartość nieodpowiadającą wartości rynkowej, naczelnik Urzędu Skarbowego dokona jej określenia z uwzględnieniem opinii biegłego lub przedłożonej przez Was wyceny rzeczoznawcy[6].

Uwaga! Jeżeli organ podatkowy powoła biegłego, a wartość określona z uwzględnieniem jego opinii będzie różnić się o więcej niż 33% od wartości podanej przez Was, będziecie zobligowani do pokrycia kosztów opinii biegłego.

Wyjątek od reguły – zerowa grupa podatkowa

Najbliższa rodzina korzysta z przywileju zwolnienia od podatku bez względu na wysokość darowizny. Nie musicie więc go uiszczać, nawet wtedy, gdy wartość prezentu przekracza 9.637,00 zł. Zgodnie z art. 4a ustawy[7] od podatku zwalnia się:

małżonka,
zstępnych,
wstępnych,
pasierba,
rodzeństwo,
ojczyma,
macochę,

jeżeli równocześnie spełnią dwa warunki:

1. zgłoszą nabycie własności rzeczy właściwemu naczelnikowi US w terminie 6 miesięcy od momentu powstania obowiązku podatkowego (czyli otrzymania prezentu);

2. w przypadku przekazania środków pieniężnych udokumentują ich otrzymanie dowodem przekazania na rachunek płatniczy nabywcy / inny niż płatniczy, w banku lub spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej / przekazem pocztowym. W tej sytuacji należy wypełnić nie formularz SD-3, lecz SD-Z2 dostępny tutaj.

Uwaga! „0” grupa podatkowa nie jest tożsama z I grupą podatkową, bowiem w jej skład nie wchodzą teściowie, zięciowie i synowe.

Uchylanie się od obowiązku zapłacenia podatku

Jakkolwiek zapłata podatku od otrzymanych prezentów ślubnych może wydawać się niesprawiedliwa, płacąc należny podatek wybieramy „mniejsze zło”. Jeśli zainteresuje się Tobą fiskus (co może mieć miejsce np. wtedy, kiedy na Twoje konto wpłynie większa suma pieniędzy czy też będziesz chciał dokonać zakupu mieszkania albo drogiego auta) grozi Ci odpowiedzialność karno-skarbowa, a także konieczność uiszczenia wielokrotnie wyższego podatku. Wydaje się więc, że nie warto ryzykować 😉

[1] Styczyński R., Komentarz do art. 14. [w:] Ustawa o podatku od spadków i darowizn. Komentarz, Warszawa 2014.

[2] Ustawa z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (t. j. Dz.U. z 2019 r. poz. 1813).

[3] Mariański Adam. Art. 14. W: Ustawa o podatku od spadków i darowizn. Komentarz. ABC, 2010.

[4] Ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz.U. z 2017 r. poz. 682).

[5] Ustawa z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (t. j. Dz.U. z 2019 r. poz. 1813).

[6] Art. 8 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (t. j. Dz.U. z 2019 r. poz. 1813).

[7] Ustawa z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (t. j. Dz.U. z 2019 r. poz. 1813).

1 Komentarze